Rewolwer Cofer’a
Thomas Wrenn Cofer urodził się 22 marca 1826r. w Smithfield, w stanie Virginia. Został rusznikarzem i osiadł w Portsmouth w tym samym stanie. W chwili wybuchu wojny secesyjnej prowadził firmę T.W. Cofer & Co of Portsmouth, którą założył wraz z kuzynem P.D. Gwaltney’em. Do niedawna bardzo niewiele wiedziano na temat jego działalności. Większość dokumentów uległa zniszczeniu, a do czasów obecnych przetrwało zaledwie 13 egzemplarzy rewolweru jego produkcji. Szczęśliwie po 130 latach odnalazły się dokumenty opisujące patent uzyskany przez T.W. Cofer’a na konstrukcję broni odtylcowej i naboju jego konstrukcji. Odnaleziono również dokumenty potwierdzające uzyskanie przynajmniej jednego oficjalnego zamówienie ze strony konfederackiej armii na produkowany przez niego rewolwer.
21 maja 1861r., na podstawie aktu wydanego przez Tymczasowy Kongres Stanów Skonfederowanych, utworzono w Richmond biuro patentowe, które w czasie trwania wojny secesyjnej wydało 274 patenty. Niestety za sprawą pożaru podłożonego w dniu 3 kwietnia 1865r. przez wycofujące się oddziały konfederacji spłonęły magazyny zawierające niemal wszystkie dokumenty. Jednym z trzech patentów, który zachował się do czasów obecnych, jest patent nr: 9 z dnia 12 sierpnia 1861r. przyznany T.W. Cofer’owi. Patent opisywał dwa typy nabojów wielokrotnego użytku oraz dwuczęściowy cylinder rewolweru przeznaczony do ich odpalania. Nieznany jest żaden istniejący nabój pierwszego typu. Istnieje za to ok. 12 sztuk naboi drugiego typu, które składają się z mosiężnego cylindra posiadającego niewielki kołnierz oraz zakończonego stalowym kominkiem.
Ilustracja 1: Zachowany nabój II typu według patentu Cofer’a
Przetrwały również dwa skonstruowane przez Cofer’a rewolwery (po jednym w kalibrze .36 i .33), posiadające dwuczęściowe cylindry umożliwiające użycie jego naboi drugiego typu. Od początku Cofer wzorował swoje rewolwery na rewolwerach Whitney’a. Największą zmianą było oczywiście zastosowanie dwuczęściowego bębna. Usunął także zbędny pobojczyk i wydłużył oś bębna, tak aby ułatwić jej wyciąganie, a co za tym idzie wymianę bębna. Dodatkowo zastąpił materiał ramy i zamiast stali użył łatwiej dostępnego mosiądzu oraz zastosował odmienny spust, który ukrył w ostrodze zamiast zastosowania tradycyjnego kabłąka.
Ilustracja 2: Rewolwery Cofer’a z dwuczęściowymi bębnami
Ilustracja 3: Zdjęcie ukazujące szczegóły konstrukcji bębna i pocisków
Pomimo zgłoszenia swojego patentu Cofer nadal pracował nad swoim wynalazkiem. Znany jest jeden rewolwer drugiego typu posiadający prostszy, jednoczęściowy cylinder, który został stworzony dla ulepszonych pocisków. Nowe naboje były prostsze w formie i, chociaż nadal wykorzystują kapiszony, to bardziej przypominają amunicję scaloną.
Ilustracja 4: Ulepszony nabój III typu, nie ujęty w patencie
Nie są znane dokładne powody, dla których Cofer porzucił swój wynalazek. Prawdopodobnie przyczyniło się do tego zbyt skomplikowana budowa przekraczająca możliwości produkcji w warunkach ogarniętego wojną południa. Cofer zrezygnował z zastosowania swoich naboi i uwstecznił projekt rewolweru. Na swoje miejsce powrócił standardowy, kapiszonowy cylinder oraz pobojczyk. Tak powstał trzeci, najliczniej produkowany model rewolweru Cofer’a. Rewolwer produkowany był w kalibrze .36 i od rewolweru Whitney’a odróżniała go tylko mosiężna rama i spust schowany w ostrodze. Pomimo że patent obejmował tylko dwuczęściowy cylinder i naboje, a produkowany rewolwer był tylko kopią rewolweru Whitney’a, konstruktor do końca oznaczał go „T.W. Cofer’s Patent”.
Ilustracja 5: Najliczniej produkowany rewolwer III typu
Do niedawna uważano, że Cofer nigdy nie uzyskał oficjalnego wojskowego zamówienia na swoje rewolwery, a poszczególne egzemplarze trafiały w ręce żołnierzy południa dzięki indywidualnym zakupom. Udało się jednak odnaleźć dokumenty, które potwierdzają, że T.W. Cofer otrzymał zamówienie na 82 rewolwery, które miał przekazać kompani kapitana Edgara Burroughs’a z 5 regimentu kawalerii Virgini. Dokumenty potwierdzają, że 17 rewolwerów przekazano 18 stycznia 1862r., a pozostałe w dniu 1 maja 1862r. Było to już jednak ostatnie dni, w których Portsmouth znajdowało się we władaniu Konfederatów. Niestety szybkie zajęcie miasta przez wojska Unii uniemożliwiło zdobycie kolejnych kontraktów i stało się przyczyną zakończenia produkcji. Nie wiadomo dokładnie ile powstało rewolwerów Cofer’a, jednak większość badaczy uważa, że liczba ta nie przekroczyła 100 egzemplarzy.
Źródła:
- http://americansocietyofarmscollectors.org/wp-content/uploads/2015/05/Thomas-W-Cofer-Confederate-pistol-B072_Young.pdf
- http://www.littlegun.info/arme%20americaine/revolver%20confedere/a%20revolver%20confedere%20cofer%20gb.htm
- http://pre1900.blogspot.com/2016/04/tw-cofer-revolver.html
Tekst napisany i podesłany przez czytelnika Wojciech Węckowski